Sobaya Düşen Tükürüğüm Değil...

O zamanlar sobalıydı evimiz. Sabah soba yanana kadar çıkamazdık yataktan annem benim nasılda üşüye üşüye yakardı sobayı oğlum ısınsın diye. Babam zaten işe erken giderdi ekmek parası işte. Soba yanardı kalkardım.

Sobaya tükürür tükmüğün zıplaya zıplaya kaybolmasını beklerdim. Annem evde yokkende sakız atardım erirdi ama iz yapardı. Babam eve gelince mutlu olurdum akşam idoldü o babam benim nasılda güçlüydü hasta olduğumda hastaneye götürür. Sıkıntı oldugunda hemen çözerdi dev gibi adamdı babam benim. Kokusu bazen sigara kokardı hiçbir sigaranın böyle güzel koktuğunu hatırlamam. Akşama kadar top oynar koştururduk. Gazoz simit yapar mahallede yerdik. Nasılda kızardım anne sana, arkama havlu sokunca terlemeyip üşütmiyim diye. Bense bağırırdım sana, bişi olmaz diye. Babamla çok konuşmazdık. sadece nasılsın oğlum der iyi baba derdim. Paran varmı derdi. Ses çıkarmazdım para verirdi. Hemen bakkala koşup cips kola alırdım yine. Çok konuşmazdık ama beni çok sevdiğini biliyordum. Bende onu. Ateşlendiğim gün gece 5 kere kalkıp alnımı tutmuştur. O zamanlar anlamazdım. Annemse bana vururdu yaramazlık yapınca bende ağlardım. Anneciğim benim alışverişe gittiğimizde seneyede giyersin deyip hep büyük alırdı bana kıyafetimi ayakkabımı. Zengin değildik orta halliydik. Zaten kız falan hak getire tek aşkımız futbol taso futbolcu kartı sapanlarımızdı. Kıyafeti napcazki o zamanlar. Babamla annem tartışırdı arada çok korkardım ayrılacaklar diye ama ayrılmazlardı hiçbir şey yok gibi yine devam ederlerdi hayatlarına anlam veremezdim. Misafirliğe giderdik ev sahibi çocuğun oyuncaklarında bazen gözüm kalırdı. Babama ne guzel arabası vardı demi baba derdim cevap vermezdi. Ertesi gün aynı arabadan daha güzelini alırdı hiç konuşmadan verirdi. Sarılıp öperdim sadece gülerdi. Benim mutluluğum onun mutluluğuydu. Dağ gibi babam benim hiç ağlamazdı sadece cenazelerde gözleri dolardı. Artık büyüdüm anne baba size bağırdım. Siz bi şey bilmiyosunuz ne kadar cahilsiniz dedim. Evin kapısını vurup cıktım baba. Seni sallamadım. Evin patronu sen değilsin ben artık büyüdüm der gibi vurdum kapıyı içmeye gittim arkadaşlarımla. Senle kavga ettik konuşmadık hiç. Annemi zaten hiç sallamıyorum artık ne derse desin anne sus ya diye cevap verdim. Kızlar daha önemliydi benim için yeterki param kıyafetlerim olsun. Paranız az diye isyan ettim kendi kendime size hırslandım sinirlendim. Artık hasta olduğumda kendi başımın çaresine bakıyodum. Kaza yaptığımda hastaneye annemin nasıl ağlayarak babamın gözleri dolu saçlarımı okşayarak nasıl oldun oğlum iyisin demi diye sevmesine bile gıcık oldum. Bi şey yok siz gidin evinize yaaa diye azarladım. Üniversitedeyim artık anne bakın oğlunuz okuyor. Biralar kızlar ohh sizden uzak hayatımı yaşıyorum karışan eden yok. Ne güzel hayat demi. Annem yine içerken akşam 9’da arıyor meşgule alıyorum telefonu. Bi daha arıyor bi daha meşgule alıyorum sinirleniyorum artık muhabbet guzel. Bu sefer amcam arıyor nerdesin oğlum diyor söylüyorum. Buraya gel diyor. Noldu diyorum kaza yaptı annenler diyor. Susuyorum. Arkadaşlarıma bi şey demeden yürümeye başlıyorum o gece ilk uçakla şehrime gidiyorum. Amcam alıyor gözleri kızarmış. Anlıyorum o an korkumdan bi şey soramıyorum. Evimize doğru gidiyoruz kalabalık var. Arabadan iniyorum başın sağolsun diyorlar. Konuşamıyorum. Odaya gidiyorum annemin babamın yanına. İkiside yatıyor. Dizlerimin üzerine çöküyorum. Yüzlerine bakıyorum. Babam artık sigara kokmuyor. Gözleri kapanmış artık kavga edemiyecez babacığımla. Anne oğlun terlemedi bu sefer anneciğim. O zaman ne düşünüyorum sadece biliyor musunuz zamanı geri alıp bi kere doya doya sarılmayı. Bi kere son kez koklayıp sizi seviyorum demeyi onlarında benim saçımı okşamasını. Dünyaları veririm bi kere elimi tutmaları için. Ayağa kalkıyorum. Yürüyorum konuşmadan. Artık ben yokum beni var edenler yok. Ben sizim sizde bensiniz canım annem canım babam. Sobayı yakmışlar yine. Sobanın başına gidiyorum. Bu sefer sobaya düşen tükürüğüm değil.